" เออ นุ้ย !!! " ผมเรียกเธอ เพราะคิดอะไรออก
" หื้มม ทำไมๆ " นุ้ยตอบ
" ไปแวะ สวนสตอเบอรี่กันก่อนดีมะ ตอนเลี้ยวเข้ามาเห็นป้าย บอกให้มาทางนี้อะ " ผมบอกเธอ
" เอาดิๆ " นุ้ยบอก แล้วเกาะไหล่ผม 2 ข้าง ส่งสัญญาณว่า พร้อมแล้ว
ภาพประกอบไม่เกี่ยวนะครับ
เราขับปีนเนิน ที่ลงไปเมื่อกี้แล้วเลี้ยวขวา เพื่อไปตามที่ป้ายสวนสตอเบอรี่ ชี้ไว้ตอนแรก ขับตามทางไปอีกนิด ก็เจอป้ายสวนสตอเบอรี่ ป้ายใหญ่ๆ เราเลี้ยวรถเข้าไป ก็เจอไร่ที่มีแต่ต้นไม้พุ่มขนาดเล็ก ที่ผมเดาว่ามันคงจะเป็นต้นสตอเบอรี่แน่ๆ เลย เราจอดรถลงไป ดู ถึงเห็นว่ามี เพิงไม้ทำเป็นร้านค้า อยู่ด้านข้างอีกฝั่งของไร่
อยากรู้ ก็เลยเดินไปถามดู ว่า ที่นี่ใช้มั้ย แล้ว นี่มันมีอะไรบ้างเนี่ยะ ดูโล่งๆ ชอบกล พอเดินเข้าไปไกลๆร้าน ก็เห็นว่า มีคุณป้า หน้าตาหงุดหงิด ยืนเฝ้าร้านอยู่ โดยที่ในตัวร้านเอง ก็ไม่มีอะไร ไม่มีเลยจริงๆ -*-
" พี่ครับ ขอโทษครับ ที่นี่ใช้ สวนสตอเบอรี่ ที่ป้ายบอกไว้ ใช่ไหมครับ " ผมถาม
" อ่อ ตอนนี้ มันยังไม่มีลูกเลย ไม่มีอะไรขายหรอก " ป้าพูดจบก็เดินออกมาจากข้างหลัง แล้วล็อค กุญแจ เดินข้ามถนน เข้าบ้าน ไปซะงั้น !!
" เอ้า !!! " นุ้ยร้องเบาๆ
" = =! งั้นเราไปกันเหอะ มั่ง " ผมบอกนุ้ย ผมก็งงกะป้าแกเหมือนกันแหละ คือยังไงครับป้า เหมือนป้ายืนรอผม ให้เข้ามาถาม พอผมถามเสร็จแล้วป้าก็เดินเข้าบ้าน งี้หรอ -*- โอ๊ะ !!
เราแบกความ งงตื็บ กลับมาที่มอเตอร์ไซต์ แล้วก็ขับรถออกมาจากไร่ มาทางไหนกลับทางนั้น
" ไม่คิดเลยนะ ว่าจะได้มา จริงๆ " ผมชวนคุย
" ไม่คิดเหมือนกันแหละ..... แต่นี่ไง ได้มาแล้วเห็นมั้ย " นุ้ยบอก
ฉากนี่ถ้าเป็นในหนัง ผมคงจับมือเธอมาโอบรอบตัวผม แล้วเธอก็คงกอดผมแน่นๆ ไปแล้วแหละ แต่นี้ชีวิตจริง ไม่ใช่นิยายหวานแหว่วว ยิ่งผมรู้สึกว่าผมทำเพื่อนุ้ยมากเท่าไหร่ ก้อนความสำนึกผิดในหัวใจมันยิ่งขยายตัว ใหญ่ขึ้นๆ แล้วมันยังส่งเสียงออกมาตามการขยายตัวของมันเอง เสียงของคนที่ให้ผมเศร้าก่อนมาที่นี่ เสียงของผู้หญิงที่ ณ ตอนนี้ผมอยากให้เธอมากอดผมมากที่สุด อยากให้เรามาปายด้วยกัน อยู่ตรงนี้ด้วยกัน ทริปนี้คงเป็นทริปที่่ผมเอาแหวนมาขอเธอแต่งงาน " แอน มีนขอโทษนะ "
พอสิ้นสุดการสนทนา ผมก็กลายร่างเป็นมนุษย์ซึมหงอย ไปทันที ผมไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดรอบข้างเลย จนเรามาถึง สะพานประวัติศาสตร์
สะพานประวัติศาสตร์ หรือที่สมัยก่อนเค้าเรียกกันว่า "ท่าปาย" ตั้งอยู่ที่ ถนนแม่มาลัย - ปาย
ห่างจาก อ.ปาย 7 กิโลเมตร ถูกสร้างมาตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 โดย ญี่ปุ่น สร้างเอาไว้เพื่อลำเลียงอาวุธสู่ประเทศพม่า แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป สะพานทรุดโทรม ก็ได้มีการสร้าง สะพานคอนกรีตแทนที่ไว้ใช้สัญจร และสะพานท่าปาย ก็กลายมาเป็น ซิกเนเจอร์ เอาไว้ให้คนถ่ายรูปไปแทน
" มีน !!! " นุ้ยร้องเรียก ตอนนี้จอดรถที่ตีนสะพาน แล้วกำลังเดินขึ้นไปบนสะพานท่าปาย
" เอ๋ย !!! เรียกทำไมดังนักหละ " ผมตอบแล้วมองหน้าเธอ ยัยตัวแสบเอ๋ยยย คือไม่ต้องอธิบายอะไร ไม่ต้องซักถาม ไม่ต้องพร่ำพรรณนา ก็เหมือนเธอจะเข้าใจ ว่าผมคิดอะไรอยู่
" ไป.." นุ้ยบอก เธอชกเบาๆ มาที่หน้าอกผมทีนึง
" ถ่ายรูป " นุ้ยยิ้ม เอาหมวกหมีขาวออกมาจากกระเป๋า แล้วกึ่งวิ่งกึ่งโดด นำหน้าไป
เสร็จหมี อีกแล้ว กระต่ายหนุ่มน้อยหน้ามึน = =!!
ถ่ายรูปไป ถ่ายรูปมาก็มาถึงอีกฝั่งของสะพาน ด้านนี้จะมีจุดรับเช่าแพ ซึ่งจะเปิดให้นักผจญภัยออกไปท้าทายกับแม่น้ำปายได้ ในช่วง ฤดูฝน ที่มีน้ำหลากเต็มที่ แว่วๆมาว่าสนุกมาก เสียดายที่ตอนนั้น ผมไปช่วงน้ำแล้งแห้งขอด จนเราลงไปเดินเหยียบพื้นแม่น้ำปายได้เลย
" ปรกติ ตรงนี้ ต้องเป็นที่ของปลานะ " ผมบอก หลังจากที่เราลงมาเดินเล่น กลางแม่น้ำ ใต้สะพาน
" ปลาไม่มี ถ่ายรูปหมี แทนแล้วกัน " นุ้ยบอก
" หมีขาว หรือ หมีดำ " ผมกวนเล่นๆ
" กวนตีนอ่อ ~ " นุ้ยบอกแล้ว แอ็บท่า ให้ถ่ายรูป
ที่นี้ ดูดพลังงานของเราไปจนเกือบหมด เพราะแดดยามบ่าย เสริมความอบอ้าว และอ่อนแรงได้เยี่ยมทีเดียว ยัยนุ้ยดูซนผิดปรกติ จนผมเกือบคิดว่าเธอพยายาม ทำตัวให้สดใส เพื่อที่ผมจะได้ไม่ต้องกลับไปคิดเรื่องเศร้าๆอีก
ตะวันใกล้ตกดินแล้ว ลมหนาวโชยเบาๆ ระหว่างที่เรากำลังขับรถกลับที่พัก ปายเนี่ยะ เค้าว่าเป็นเมือง 3 ฤดู ที่ถ้าใครสภาพร่างกายอ่อนแอแล้ว คงจะรับมือได้ยาก ซึ่งผมตอนเนี่ยะเดินทางมาไกลมาก น้ำก็ยังไม่ได้อาบเลย รู้สึกเลยว่าตัวเองสกปรกมาก ถึง มากมากที่สุด
" เฮ้ย !! " ผมตกใจ ร้องขึ้นมา
" อะไรๆ รถเป็นอะไร " เจ้าหมีขาวตกใจตาม
" เปล่า แค่ลืม " ผมบอกนุ้ย
" ลืมอะไร แผนที่หรอ " นุ้ยเอาคางมาเกยไหล่อีกละ
" เปล่า ลืมกินข้าว " ผมตอบแล้วหัวเราะ
" ฮะ ๆ เออ ลืมจริงๆด้วย " นุ้ยบอก
" งั้นไปหาอะไรกินกันมั้ย " นุ้ยถาม
" หื้มม มีนขอกลับที่พัก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนดีกว่านะ.. แล้วเดี๋ยวเราไปหาไรกินที่ถนนคนเดินเอา" ผมเสนอ
" โอเคคะ " นุ้ยตอบอย่างสบายอารมณ์
สักพักเดียว เราก็มาถึงตัวเมืองปาย ผ่านตลาด ท่ารถ ผ่านสะพานข้ามแม่น้ำ แล้วก็เลี้ยวเข้าที่พัก เสียบชาร์ตแบตกล้องถ่ายรูป แล้วจัดการไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นุ้ยนั่งเล่น บีบี (สมัยนั้น บีบีครองเมือง) เอารูปอวดเพื่อนๆ
พอผมออกจากห้องน้ำมาก็รู้สึกเลยว่า อากาศ เริ่มเย็นแล้ว นุ้ยอยากอาบน้ำอีกรอบ ระหว่างนี้ผมก็แต่งตัวรอ คราวนี้ผมเดาออกแล้วหละ ว่าคืนนี้จะหนาวจับใจแค่ไหน เลยจัดการใส่เสื้อกล้าม 1 ตัวข้างใน เสื้อ ยืดแขนยาว(เสื้อกอร์ฟ อะครับ) ทับข้างนอก และสุดท้ายตามด้วย เสื้อกันหนาวแขนยาวสีดำตัวโปรด แล้วก็ยีนส์อีกตัว เป็นอันเรียบร้อย
รอบนี้กว่านุ้ยจะออกมา ผมก็อ่าน Wolrd war Z จบไปบทนึงแล้ว คราวนี้ไม่ง่วงแฮะ หิวซะมากกว่า แปลกนะ พอไม่คิดว่าหิว ก็ไม่หิวเลย พอคิดออกว่ายังไม่ได้กิน หิ๊วว หิว
" เสร็จแล้วๆ " นุ้ยตะโกนออกมาจากในบ้าน
" เสร็จแล้วก็ออกมาดิ " ผมร้องตอบไป
นุ้ยออกมาจากห้อง ชุดเหมือนเดิมแป๊ะ แต่หน้าไม่มันแล้ว เพราะอาบน้ำทาแป้งมา ผมเข้าไปในบ้านเอาหนังสือวางบนโต๊ะหัวนอน แล้วหยิบแบตใส่กล้องถ่ายรูป
เตรียมลุยถนนคนเดินเมืองปาย.. !!
.........................................................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น