" มีน !!!! ตื่นๆ " ผมรู้สึกว่าถูกเขย่าตัว แรงๆ
" มี๊น... !!! ตื่นได้แล้ว " ตอนนี้ ผมเริ่มลืมตาแล้ว
" หะ !! หื้ม ... อ้าวนุ้ย " ภาพแรกที่ผมเห็นคือนุ้ย อาการสะลืมสะลือทำให้ผมยังจำไม่ได้ ว่าอยู่ที่ไหน คิดว่ายังอยู่ที่หอตัวเอง
" เอ้า... ไอบ้า ตื่นดิ๊ ~ " นุ้ยเขย่าตัวผมอีก คราวนี้ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที ผมจำได้แล้วว่าผมอยู่ไหน
" กี่โมงแล้ว " ผมหันไปหาเธอ ลุกพรวดขึ้นมานั่ง ตายโหงละ วันนี้เราต้องออกแต่เช้าดิ ผมเริ่มจำได้
" หกโมงนิดๆ " นุ้ยบอก เธอนั่งอยู่ข้างๆ ผมบนเตียง
" โหยยยย ทำไม ไม่ปลุกอะ นุ้ยยย " ผมร้อง เอาจริงๆผมอยากไป น้ำพุร้อนมากๆเลย
" ก็เห็นว่าเหนื่อยอะ..... นุ้ยลุกมาปลุกมีนตอนตี 5 แล้ว มีนไม่รู้เรื่องเลย คิดว่าตายเหอะ !! " เธอบอก จ้องหน้าผม
" โอยๆ ๆ ๆ เค้าขอโทษ ๆ ๆ " ผมขอโทษเธอ รู้สึกผิดมหันต์ เราไม่ได้มาเที่ยวกันบ่อยๆ ทุกนาที มีค่ามากเลยสำหรับผม
" ขอโทษ ทำไม ? ไม่เป็นไรๆ ไปอาบน้ำเหอะ " นุ้ยบอก เธอยิ้มหน่อยๆ ผมรู้สึกว่าเธอก็เสียดายไม่น้อย
ผมลุกขึ้นจากเตียง รู้สึกหนักๆบนหัว อากาศในห้องพัก ไม่หนาวอย่างที่คิด หลังจากที่โยนตัวลงมาพ้นจากขอบเตียง ผมก็เดินเร็วๆ ไปลองเปิดประตู
" เฮ้ย มีน เดี๋ยว ๆ " นุ้ยร้องเรียกผม แต่ไม่ทันแล้ว
อากาศข้างนอกต่างจากในห้องพักราวฟ้ากับเหว ลมหนาว พัดรุนแรงภายนอก อากาศหนาวกรีดผิว ต่อเนื่อง ข้างนอกยังไม่สว่างเลย หน้าบ้านเปียกโชกไปด้วยน้ำค้าง ผมที่เพิ่งลุกออกจากเตียงอุ่นๆ รู้สึกเหมือนโดน เด็กโรงงานน้ำแข็ง เอาน้ำแข็งไล่ปาอัดหน้า ไม่มีผิด เย็นจนเจ็บไปหมดทั้งตัว ผมรีบปิดประตูกลับเข้ามา นุ้ยที่ตอนแรก ไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาว ตอนนี้ หดตัวไปนอนแทนที่ๆผมนอนในตอนแรก เรียบร้อยแล้ว
" เอ้า !! มุดเข้าไปนอนอีกและ " ผมมองเธอ แล้วยิ้ม ตอนนี้ผมตื่นเต็มตา เต็มตัว เลยแหละ
" หน๊าวว ~ เปิดประตูทำไมเล่า " นุ้ยบอก โผล่ออกแค่ตา 2 ดวง >/////< ชอบท่านี้จริงๆให้ตายสิ
" และก็ไปนอนแทนที่มีนอะนะ เดี๋ยวก็หลับหรอก " ผมถามเธอ แล้วเดินไปนั่งข้างเตียง
" อุ่นดี ~ " นุ้ยบอก ทำเสียงเป็นแมวอีกแล้ว
" งั้นเราไปดูทะเลหมอกกัน รีบออกตอนนี้ อาจจะยังทัน " ผมบอกเธอแล้ว หยิบผ้าเช็ดตัว เข้าไปห้องน้ำ
ห้องน้ำ เนี่ยะ แยกจากตัวบ้านนะครับ แล้วก็ ทำจากปูนล้วนๆ ยกเว้นหลังคาที่มุงด้วยฟาง เมื่อวาน ที่ผมเข้ามาอาบน้ำ มันก็เป็นห้องน้ำปรกติ เราไม่ต้องเปิดเครื่องทำน้ำอุ่น ก็อาบน้ำได้สบาย
ตอน ณ ขณะนี้ ห้องน้ำที่รัก กลายสภาพ เป็นห้องเย็นไปแล้ว ปูนซึมซับอากาศเย็นภายนอก เข้ามาคายทิ้งไว้ภายใน โอ้ว แม่เจ้า การแก้ผ้าในห้องเย็น ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนุก เลยสักนิดเดียว เอาวะ อย่างน้อยเราก็มีเครื่องทำน้ำอุ่น ผมปลอบใจตัวเอง
สิ่งแปลกๆ เกิดขึ้นในชีวิตเรา ได้เรื่อยๆ แล้วปายก็ เซอร์ไพรส์ผมอีกรอบ น้ำที่ออกมาจากเครื่องทำน้ำอุ่น "มันไม่อุ่นเลย" เราก็เตรียมใจเต็มที่ว่า เราบิดฟักบัวแล้วจะได้ สัมผัสน้ำอุ่นให้ชื้นใจ เปิดปั๊ป น้ำเย็นเจี๊ยบ !!!!!!!!!!! หยั่งกะน้ำแช่เย็น คิดในแง่ดี ว่าเครื่องคงยังเพิ่งเปิด น้ำเลยยังร้อนไม่สม่ำเสมอ รอเปปนึง เอานิ้วแหย่เข้าไป เทสอุณภูมิใหม่ โอโห้ หนักกว่าเดิม ผมบิด จนสุดอุณภูมิแล้วนะ
ลองไล่นิ้วตามสายน้ำขึ้นไปหาตัวฟักบัวเรื่อยๆ จนพบว่า แม่เจ้า !!! น้ำที่ออกจากฟักบัว มันร้อน !! แต่พอ พ้นจากฟักบัวมาได้แค่ประมาณ 3 เซน มันก็กลับมาเป็นน้ำเย็นอีกครั้ง ให้ตายสิ ผมไม่เคยเจออากาศพิศวงขนาดนี้มาก่อน
" นุ้ย !!! นุ้ยอาบน้ำไปหรือยังอะ " ผมร้องเรียกเธอ อยากรู้ว่าเธอเจอเหมือนผมมั้ย
" น้ำไม่ร้อนใช่มั้ย " นุ้ยบอกกลับมา เสียงเธออยู่หน้าห้องน้ำ
ผมรู้สึกแปลกๆแฮะ -*- ยืนแก้ผ้า ต่อหน้าคนที่รักมากๆ แล้วมีแค่ประตูบางๆกั้นไว้เนี่ยะ
" มีนถอดฟักบัวมาอาบใกล้ๆ นั้นแหละ " นุ้ยบอกแล้วก็เงียบเสียงไป
อื้ม ผมก็ทำตามที่เธอบอก การทำแบบนี้ จะทำให้เรารู้สึก อุ่นสบาย และแทบไม่อยากออกจากห้องน้ำเลย แต่ !!! แต่ถ้าคุณเผลอ ดึงฟักบัวออกจากตัว สัก 5 ซ.ม คุณก็จะเจอน้ำแช่เย็นราดตัวอีกรอบ มีสะดุ้งอะ อยู่ดีๆ น้ำอุ่น แล้วก็เย็น อุ่นแล้วก็เย็น โอ๊ะ !!!
ผมอาบน้ำ สระผม แปรงฟัน จัดการภารกิจส่วนตัวให้เรียบร้อย นึกขึ้นได้ลืมหยิบเสื้อผ้าเข้ามาด้วย เลยเอาผ้าจนหนูมาห่ม แล้ว เคาะประตูเรียกนุ้ย
" ขอออกไปหน่อยนะลืม เอาเสื้อเข้ามา " ผมบอก
" เค้าหยิบให้ก็ได้ เอามั้ย ".. นุ้ยถาม
" อย่าเลยๆ งั้นเอากระเป๋าส่งมาก็พอ " ผมบอกกลับไป
เปปนึง นุ้ยก็มาเคาะหน้าประตู ผมเปิดประตูออก แล้วก็รับกระเป๋าเข้ามา
" แก้ผ้าอยู่ปะเนี่ยะ !! " นุ้ยทำเสียงกวนๆ หลังจากผมปิดประตูแล้ว
" ทำไมอะ อยากดู ไง๊ !! " ผมกวนคืน
" กล้าหร๊อออออ " นุ้ยบอกเบา เกาะประตูเสียงดังแกร๊ก .. ~
เป็นผมเองอีกแล้ว ที่มาเขิลมุขตัวเอง ทำไม ไม่รู้แต่แพ้ยัยคนนี้ทุกรอบ เฮ้ออออ -3-
ผมจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้ใส่แขนยาวสีครีมข้างใน กางเกนยีนส์ตัวใหม่ เหลือเสื้อแขนยาวกันหนาวตัวเดิมอยู่ข้างนอก ผมออกมาจากห้องน้ำ นุ้ยกลับมาเป็นหมีขาวอีกแล้ว เสื้อข้างในเป็นลายทางสลับสี
กางเกงขายาวสีดำตัวใหม่ สวมทับด้วยยีนต์ขาสั้นสีดำ เสื้อกันหนาวตัวเดิม สวมถุงมือไหมสีน้ำตาล ผมหยิบกระเป๋ากล้องถ่ายรูปมาสะพาย เรายืนทำใจกันสองคนหน้าประตู ก่อนเปิดออกไป
ปาย ลานนายามเช้า อากาศบริสุทธิ์มากๆ ต้องขอบคุณพี่เจ้าของรีสอร์ท ที่ปลูกต้นไม้ไว้มากขนาดนี้
เจ้า สกู็ปี้ ไอ คันเก่ง เปียกโชกเป็นลูกหมาตกน้ำ ผมกำลังเอาแขนเสื้อเช็ดเบาะอยู่ พอดีเหลือบไปเห็น
เวิ้งกว้าง ที่เมื่อคืนนี้เราเห็นเมืองปาย และแสงสี ระยิบ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นทะเลหมอก ขนาดย่อมๆ เราอยู่ระดับเดียวกับหมอก ไม่แปลกใจเลยที่สายลมพัดมาตลอดเวลา นำความชื้น และหนาวมามาก ขนาดนี้
" เราอยู่ในหมอกเลยนี่ " ผมบอกนุ้ย ซึ่งตอนนี้เธอจ้องหน้าผมแบ๋ว
" พูดใหม่สิ๊ " เธอบอกผม ให้พูดใหม่อีกที
" หื้ม ไม่ได้ยินหรอ " ผมหันหน้าไปถามเธอ
" มี๊น ควันออกปาก !!! " นุ้ย ชี้ บอกผม ตอนนี้เธอหน้าขาวว ซีดเลย
ผมลองมาสักเกตุตัวเอง แล้วลองพ่นลมออกมาจากปาก ลมนั้นเปลี่ยนสภาพเป็นควันอย่างรวดเร็ว ควันหนาอย่างที่ไม่เคยทำได้มาก่อน ดูเผินๆ คิดว่าปล่อยควันบารากุ
" เฮ้ย เออ จริงด้วย " ผมหันไปมองเธอแล้วยิ้ม
เราเล่นพ่นควันกัน เปปนึง อดใจไม่ได้ที่จะเอากล้องถ่ายรูป ไว้ แต่นุ้ย ทำไม่เป็นอะ 555+ พูดยังไง ควันก็ออกมานิดเดียวตลอด ผิดกับผม ที่ควันออกมาหยั่งกะรถไฟไอน้ำ ถ่ายรูปเสร็จเราก็ขึ้นรถ ผมจำได้ว่า Coffee in love ก็มีเวิ้งเขา ที่กว้าง และสูงกว่านี้ บางที ที่นั้น อาจจะใกล้ ที่สุดที่เราจะทันไปดูทะเลหมอก
..........................................................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น