" มี๊น !! ตื่น ๆ มิี๊นนนน... " นุ้ยเรียกผมเสียงดัง เขย่าตัวผมใหญ่เลย
" หา... หื้มมมม จ้าๆ ตื่นแล้วๆ " ผมบอกแล้วลุกขึ้นมานั่ง
" จะ 9 โมงแล้วอ่าาาา ~ " นุ้ยบอกผม จากสภาพเธอก็เพิ่งตื่น
" งั้น นอนต่อ ~ " ผมพูดแกล้งเธอ แล้วล้มตัวลงนอน นุ้ยหวดกำปั้น เล็กๆ ใส่หลังผมไม่ยั้ง
" ไอ้บ้า ตื่น ตื่น ตื๊นนนนน !!!! " นุ้ยทุบไป ร้องไป
" โอ๊ยๆ.... น้องๆ พี่ขอนอนเหอะ พี่ไม่อยากนวด ตอนนี้ " ผมร้องกวนๆ กลับไปอีกที
" โอ็ยยยยย... จะ งอลแล้วนะ " นุ้ยพูด แล้วหยุดทุบ
" อ่าๆ ตื่นแล้วๆ ไม่เห็นต้องลงไม้ลงมือเลย -*- " ผมลุกขึ้นมาบ้าง เอิ่ม.. เริ่มปวดหลัง ตุ๊บๆ แฮะ
" ก็มีนไม่ตื่น อ่าาาา ดูดิ อดไปดูทะเลหมอกเลย " นุ้ยบอก
" อดกินข้าวต้มด้วยอะดิ " ผมแซว
" ไอบ้า!! " ป๊าปป โดนอีก 1 ดอก ถ้าเป็นแฟนกันจริง ผมคงน่วมอะ -*-
" บอกมั่งได้มั้ย ทำไมนุ้ยไม่ปลุก มีนอะ " ผมตอบ หาวใหญ่ๆ ไปอีก 1 ที
" นุ้ยเพลีย มีนก็ต้องปลุกสิ " นุ้ยจ้องหน้าผม ทำแก้มป่อง
" อะ และมีนเพลีย ใครจะปลุก " ผมถาม พอดีกับที่โทรศัพท์ ของผมส่งเสียง มีคนโทรเข้า
" โน้นไง คนปลุกมีน มาแล้ว " นุ้ยบอก
ผมโดดลงจากเตียงไปหยิบโทรศัพท์ เบอร์แปลก ไม่เจอเห็นเลย ผมเปิดประตูออกไปข้างนอก จะได้คุยสะดวกๆ ข้างนอกบ้าน เวลา 9 โมง ลมเย็นยังบาดผิวหน้าเราอยู่เลย แต่ยังไงก็ต้องออกมาคุยข้างนอกหละนะ
" สวัสดีครับ " ผมกดรับสายแล้วพูด
" พี่มีนหรอ.. นี่มิ้ม เองนะ " เสียงผู้หญิงคุ้นหูตอบกลับมา มิ้มเพื่อนรุ่นน้องของแอน เธอเป็นคนเดียวที่ดูจะเข้ากับผมได้มากที่สุดในบรรดาเพื่อนแอน
" หื้ม.... คะ? อ่อ มิ้ม มีอะไรรึเปล่า " ผมตอบกลับไป
" พี่มีน พี่แอนเข้า โรงพยาบาลคะ " มิ้มตอบ
ใจผมหลบวูบลงไปทันที รู้สึกหน้าชาๆ อากาศเย็นๆตอนนี้ไม่มีผลอะไรกับผมแล้วตอนนี้
" เกิดอะไรขึ้นมิ้ม แอนเป็นอะไร " ผมถามมิ้มเสียงร้อนรน
" พี่แอนเมา แล้ว ขับมอเตอร์ไซต์ล้ม " มิ้มบอก
แอนไปทะเล กับเพื่อนพักบ้านพัก มีมอเตอร์ไซต์ให้เช่า เธอคงดื่มหนัก เสียหลักรถล้มไปชนต้นไม้ งานนี้มิ้มไม่ได้ไปด้วย แต่ยังดีที่เธอโทรมาบอกผม
" เป็นอะไรมากรึเปล่า อยู่ที่ไหนอะ " ผมถามมิ้มไป รู้สึกเหมือนปากสั่นๆ
" โรงพยาบาล***** คะ พี่แอนไม่ให้โทรบอกพี่มีนด้วย ไม่รู้ทำไม " มิ้มตอบ
" โอเคๆ ตอนนี้พี่อยู่ต่างจังหวัดพี่ฝากมิ้มดูแอน ด้วยนะ พี่กลับวันนี้แหละ แล้วจะรีบกลับไป " ผมบอกมิ้ม หลังจากคุยรายละเอียดเรื่องโรงพยาบาลแล้วก็วางสายไป
คุณเคยรู้สึกเหมือนกำลังจะเดินขึ้นไปบนเวที รับถ้วยรางวัลที่1 แล้วมีคนมาบอกว่ารถคุณโดนทุบมั้ยครับ เรายังต้องไปรับถ้วยรางวัลอยู่ดี แต่อารมณ์ และทุกๆอย่าง ของเรามันไม่ได้เหมาะ หรือ อยากจะมาฝืนยิ้มอยู่บนเวทีเลยแม้มันจะน่ายินดีมากแค่ไหนก็ตาม.....
เหมือนตอนที่ผมเปิดประตูเข้าไปในบ้านนั้นแหละ
นุ้ยยิ้มให้ผม อย่างไม่รู้เรื่องราวใดๆ เธอก็ยังน่ารักสดใส เหมือนเดิม แต่ตอนนี้คงไม่มีอะไรยุติความกังวลในใจผมได้แล้วหละ
" ใครโทรมาหรอ " นุ้ยถามผม
" อ่อ... แม่หนะ " ผมพูดออกไปเองอัตโนมัติ ผมไม่อยากให้เธอรู้สึกไม่ดีตอนนี้ ไปอีกคน เธอคงจะรู้สึกแย่มาก แน่ๆ ถ้ารู้ว่าอะไรเป็นอะไร ตอนนี้ (ผมคิดนะ ส่วนตัวล้วนๆ)
" มีอะไร หรือเปล่า ? " นุ้ยถาม ระดับความสุขในเสียงต่ำลงนิดหน่อย
" อื้ม เค้าบอกให้มีน รีบกลับแหละ.... คงมีปัญหานิดหน่อย " ผมพูดหันไปฝืนยิ้มนุ้ย
" งั้นเราก็กลับกันเถอะ เดี๋ยวก็ 10 โมงแล้วเนี่ยะ ~ " นุ้ยพูดกับผม เธอคงมองสีหน้าผมออก ก็เลยยิ้มบางๆให้ผมเช่นกัน
เราอาบน้ำ เตรียมของ ออกจากที่พัก เสร็จสิ้นในเวลาประมาณ 10 โมง ครึ่งได้ เช็คเอ้าท์ คืนกุญแจให้กับคุณอาเจ้าของโรงแรม รับบัตรประชาชนของผมคืนพร้อมนามบัตร คุณอาบอกว่า ครั้งหน้ามาอีกโทรมาบอกก่อนก็ได้นะ แล้วโบกมือ ส่งเรากลับบ้านอยู่ที่หน้ารีสอร์ท ..... ผมไปก่อนนะ ปายลานนา
เราขับรถกลับมาที่ร้าน เดือนเด่น ชำระค่าเสียหายส่วนเกินไปตามเวลา แล้วก็รับบัตรประชาชนของนุ้ยคืนมา แล้วเดินข้ามถนน ไปที่ ท่ารถเมืองปาย
" ต้องไปแล้วอะ..... รู้สึกเหมือน เรายังเที่ยวได้ไม่เยอะเลย " นุ้ยบอกผม เสียงงอแง
" อื้มม เอาน่า ถึงเวลาแล้วหละ เรามาแวะชาร์ตพลังกัน ได้เวลากลับไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงแล้ว " ผมตอบนุ้ยไป แล้วยิ้มให้เธอ
เราซื้อตั๋วรถตู้ ซึ่งได้ที่นั่งหลังสุด ผมต้องกินยาแก้เมารถของนุ้ยด้วยอีกคน ขากลับก็เลยเหมือนเรากดปุ่มเร่งความเร็ววีดีโอ บนรีโมท ผมจำได้แค่ว่าผมตื่นมามองข้างทางไป 3 รอบ แล้วเราก็หลับเอาหัวชนกัน มาตลอดทาง.. ถึงเชียงใหม่ เรานั่งรถทัวร์ของเอื้องหลวงเหมือนเดิม รถออกจากท่าขนส่งอาเขตใหม่ตอน 1 ทุ่ม ใจผมเหมือนเลื่อนลอยไร้สติ เวลานุ้ยเผลอ ผมมักจะวิตกถึงแอนเสมอ เมื่อถึงจุดพักรถมีฝรั่งที่นั่งหน้าเรา 1 คู่ พวกเค้าไม่รู้เรื่องการเอาคูปองไปแลกอาหาร ผมเข้าไปบอกเค้าว่าคูปองพวกนี้แลกอาหารได้นะ พวกเขาขอบอกขอบใจผมยกใหญ่ที่มาบอก แต่พอพวกเค้าตามลงมาด้านล่าง เค้าก็ตรงมาหาผมกับนุ้ยแล้วบอกว่าเป็น วีเจ็ทเทเรี่ยน ซึ่งผมงงอยู่นาน กว่าจะเข้าใจว่า พวกเค้ากินเจ (ห่ะ !! มาต่างประเทศแต่กินเจกัน แปลกแฮะ..) ก็เลยอดใช้สิทธิไปตามระเบียบ เรามาถึง กรุงเทพฯ ตอนเช้าของอีกวัน
ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องแล้วหละ เหมือนผมหลับแล้วตื่นจากฝัน นุ้ยก็กลับไปที่พักของตัวเองแล้ว ... ฝันดีจริงๆ ผมคิดในใจ ดีจนไม่อยากตื่น ตื่นมาเจอความจริงที่แสนโหดร้าย ที่รออยู่ตรงหน้า ผมแทบไม่มีเวลาพักให้หายเหนื่อยจากการเดินทาง เพราะใจมันเรียกร้องให้ไปหาแอนทันที
ผมอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อ แล้วขับรถออกไปร้านดอกไม้ ซื้อดอกไม้ช่อใหญ่ พร้อมการ์ด อวยพร และคำขอโทษที่ผมทำหน้าที่แฟน ได้ไม่ดีเท่าไหร่ ก่อนจะมุ่งตรงไปที่ โรงพยาบาล ที่แอนอยู่.....
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
..
.
.
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ผ่านไป 2 ปี แล้วหลังจากกลับมา ตอนนั้นแอนห้ามผมไปหาที่โรงพยาบาลด้วยเหตุผลที่ผมไม่เข้าใจ ผมกับแอนเราเลิกกันหลังจากนั้น 2 เดือน ผมมารู้ทีหลังว่าแอนไปมีคนใหม่ก่อนจะเลิกกับผม และเธอหลอกผมมาตลอด และเธอย้ายไปอยู่กับแฟนเธอ ที่เชียงใหม่ ผมร้องไห้หนักและเริ่มดื่มแอลกฮอล จากวันที่เสียแอนไป...
นุ้ยยังทำงานอยู่ที่เดิม เราโทรหากันบ่อยๆ แต่ไม่ได้เจอกันมา กว่า 1 ปีแล้ว ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน ผมขอควงเธอไปให้เพื่อนร่วมงานที่บริษัทดู หลังจากที่ทุกคนหาว่าผมเป็นเกย์ = =! เพราะผมไม่สนสาวหน้าไหนอีกเลย และคบแต่เพื่อนผู้ชาย
ตอนนี้ผมเป็นนักร้องอาชีพ แต่ยังไม่มีร้านประจำเป็นหลักแหล่ง ผมย้ายจากห้องพักแถวมหาลัย กลับมาอยู่บ้าน เพื่อลดต้นทุนในการใช้ชีวิต แล้วก็ไปเปิดห้องซ้อม ใกล้บ้าน
เรื่อง การไปผจญภัยในปาย ยังติดตราตรึงใจผมเสมอ มาจนทุกวันนี้ เพื่อนสนิทผม ก็ยังคงด่าผมว่า " ควายมีน " เหมือนเดิม หลังจากเล่าเหตุการณ์ ให้ฟัง ผมก็คิดในใจแหละว่ามันจริง เราไม่มีโอกาสไปเที่ยวกับคนที่รักหมดใจได้แบบนั้นบ่อยๆ โธ่เพื่อน... ก็ถ้ารู้ว่ากลับมาต้องเลิกกับแอน ตอนนั้นอะไรๆ มันก็คงง่ายกว่านี้
ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องซ้อมดนตรีของผม กับเพื่อนๆ ที่หุ้นกันเปิดร้าน คนพอมีเข้าร้านบ้าง แต่เราเน้นซ้อมกันเองมากกว่า เรากำลังนั่งคุยกันเรื่องเพลง ที่จะเอาไปออดิชั่นที่ร้าน ตอนมีโทรศัพท์เข้าเครื่องผม โชว์รูปหน้าหญิงสาวแสนสวยจอมซน ที่ยิ้มให้ผมบนหน้าจอ
" ว่าไงคะคนเก่งวันนี้ว่างหรอ " ผมกดรับสายแล้วถามเธอ
" อื้มมม.... เพิ่งได้หยุดวันนี้เองมีน " นุ้ยตอบกลับมา เสียงเหนื่อยๆ
" หื้มคิดว่ามีหนุ่มมาจีบ จนลืมมีนไปแล้ว.. " ผมแซวนุ้ยไป
" หนุ่มจีบอะมี แต่ไม่ได้โทรหาใครทั้งนั้นแหละ จะให้โทรปะหละ จะได้วางง " นุ้ยบอกเสียงงอลๆ
" โอ๋ๆ ล้อเล่น ๆ กำลังคิดถึงเลย " ผมเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อนแล้ว ไปยืนคุยที่เงียบๆ
นุ้ยโทรหาผมบ่อยๆนะช่วงนี้ ช่วงก่อนหน้านี้เธอเคยมีแฟนที่อายุแก่กว่า แต่เหมือนไม่ราบรื่นเท่าไหร่ ตอนนี้ สถานะนุ้ยกับแฟน ยังคลุมเครือ เธอบอกผมว่าโสด !!! เสียงสูงๆตลอดๆ ทำให้ผม ไม่แน่ใจนักว่า เธอยัง Happy กับเค้าอยู่รึเปล่า เราคุยกันเรื่อยเปื่อย ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเธอผมมักมีความสุข และนึกอยากทำอะไรให้เธอซึ้งๆ สักอย่าง ตอบแทนทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเรา
" อยากไปปายอีกจัง " นุ้ยชวน ซึ่งเป็นคำชวนยอดฮิตของสองเราไปแล้ว
" มีนก็อยากไป.... " ผมตอบแล้วเงียบเสียงไป
" มีน ไป ปายกันนะ " นุ้ยพูด
" ได้สิเมื่อไหร่หละ ? " ผมถามโดยรู้ว่าโอกาสจะเป็นจริงมันน้อยมากเหลือเกิน
" ธันวาคมนี้...... นุ้ยขอลายาวได้ 5 วัน มีนเก็บตังรอด้วยนะ " นุ้ยบอกผม น้ำเสียงจริงจังไม่เหมือนทุกครั้งที่คุยกัน
" เอาจริงป่าว จะได้รอ ? " ผมถามยืนยันความแน่ใจ
" เอาจริงสิ.... แต่ให้คิดว่าจะไม่ได้ไปนะ แล้วเราจะได้ไปกันเหมือนคราวก่อน " นุ้ยตอบผมเสียงร่าเริง
หลังจากวางสาย ผมก็คิดอะไรดีๆ ออกได้ ผมบอกลาเพื่อนที่นั่งกันอยู่ แล้วขับรถมุ่งตรงมาที่บ้าน เปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์เครื่องโปรด และโปรแกรม Note pad ที่ใช้บันทึกโน้นนี่กันลืมประจำ หื้มม... ชื่อของมัน ผมควรจะเขียนชื่อเรื่องมันว่าอะไรดีนะ ?
อ่อ.. !! ผมคิดชื่อที่ง่ายๆ ตรงตัวแล้วพิมพ์มันลงไปในคอม
วันที่ 10 มีนาคม 2557
บันทึกถึงเมือง ปาย ....
จบ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ถ้ามันเป็นละคร 1 เรื่อง เพลงนี้คงเป็นเพลงจบละครเรื่องนี้นะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น