"เหน๊ะ ๆ ไหนว่าทะเลาะยังไม่ดีกันไง " เธอบอก สีหน้านุ้ยตอนนี้เดาทางไม่ถูกแฮะ
"ฮื้มมม... ไม่รู้ดิ ไปซื้อของเหอะไอลิง " ผมบอกเธอแล้ว เอาอีกมือไป ขยี้ผมเธอเบาๆ แบบที่ชอบทำบ่อยๆ
นุ้ยเดินเข้าไปใน 7-11 แล้ว ผมก็กดรับโทรศัพท์ของแฟน
"สวัสดีครับ แอน โห...แปลกนะ โทรมาหามีนได้เนี่ยะ " ในใจผมทั้งดีใจ เสียใจ ในเวลาเดียวกัน
" มีนคะ มีนอยู่ห้องรึเปล่า แอนจะเข้าไปเอาของ " แอนบอก แต่ฟังจากน้ำเสียงเธอกำลังอารมณ์ดีมากๆ มันยิ่ง ทำให้ผมรู้สึกแย่ แฮะ
" อ่อ มีนไม่ได้อยู่หอครับ " ผมตอบทันที
" วันนี้ มีนไปต่างจังหวัดกับที่บ้านนะ เอารถตู้ไปกัน เห็นว่าป้าเค้าชวนไปเชียงใหม่ "
ใช่ ผมโกหก โกหกคำโตเลยด้วย อยู่ดีๆ ผมเกิดรู้สึกอยากจะโดด ขึ้นรถลุง ที่เพิ่งลงมาตะกี้ แล้วรีบกลับหอไปหาแอน ซะเดี๋ยวนี้เลย ไม่รู้สิ แค่คิดถึง หน้าเธอ ผมก็อยากจะกอดเธอแน่นๆ อยากมองหน้านั้นเหลือเกิน ยิ่งน้ำเสียงของเธอตอนนี้ โอย...... โครตน่ารัก น่ารักจน ความรู้สึกผิด มันถาโถมเข้ามาให้ตัวหนักอึ้งไปหมด
"ว๋าา หรอคะ.... ตอนนี้แอนอยู่ วอคกิ้งสตรีท กับมิ้ม อยากจะเข้าไปทำอะไรกินด้วยสักหน่อย " เธอบอกผม
"แหม่ เมื่อวานไม่ยอมรับสายกันเลยนะคะ" ผมบอกเชิงประชดกลับไปบ้าง
"เฮ้อออ ก็มีนชอบโทรมาเวลาอยู่กับเพื่อน นี่คะ "
เสียงแอนเริ่มดรอปความสดใสลง ได้ยินเสียงเพื่อนเธอเรียกมาแต่ไกล
"เออๆ งั้นแค่นี้ ก่อนนะคะ มิ้มมันให้ดูเสื้อเป็นเพื่อนหน่อย"
สิ้นคำสุดท้าย เธอก็วางสาย เลย ....
ให้ได้ยังงี้สิน๋า ผมคิดในใจ คำขอโทษไม่มี การใส่ใจเป็นศูนย์ นี่ผมยังสำคัญอยู่มั้ยเนี่ยะ
ผมยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินตามนุ้ยเข้า 7-11 ไป โดยอารมณ์หน่วงๆ ยังตกค้างอยู่นิดๆ
นุ้ยยืนเหมือนรอผมอยู่ตรงเซลล์พวก กระดาษชำระ สำลี และ......."นุ้ย ซื้อผ้าอนามัยนะมีน" นุ้ยบอกผม
"อ่อ อื้มก็ซื้อไปดิ " ในใจผมมีคำถามว่า เฮ้ยไม่ต้องยืนรอเพื่อบอกก็ได้มั่ง บางทีเรื่องแบบนี้ก็น่าจะซื้อกันเงียบๆปะ =_=!!
อ๋อคิดออกแล้ว!!! โธ่ ไอบ๋องเอ็ย
"หื้มม แฝงความหมายอะไรปะเนี่ยะ" ผมยิ้มมุมปาก เมื่อคิดสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อออก
"แฝง อะไร.. ไอ้บ้า !! " เธอหยิบ ขึ้นมาแพ็คนึงแล้วเดินไปที่เคาเตอร์
สรุปเราได้ ยาแก้เมารถ น้ำชา ขนมปัง นมเปรี้ยว แล้วก็นั้นแหละ ผ้าอนามัย จากนั้น เราก็เดินหา จุดจำหน่ายตั๋วของโซนภาคเหนือ หลงวนอยู่ 2 ชั้น ที่นี่มันก็กว้างแฮะ หาไม่เจอ ผมเลยเดินเข้าไปถาม โต๊ะประชาสัมพันธ์.. ได้ความว่า อยู่ชั้นล่าง ด้านหน้าเลย
"น้องๆ สองคนไปไหน ลำปางรึเปล่า มาๆ" "สายเหนือค่าาาาา จะออกแล้วว มาแร๋วว"
"น้องๆ ไปไหนกันจ๊ะ มาๆคุยกับพี่ก่อน" "เอ้า น่านจ้าาาา น่านนน"
"หนุ่มไปไหนจ๊ะ หนุ่ม แพร่มั้ย"
คือ พี่เรียกเหมือนผม พวกไร้จุดหมายอะ ฮ่าๆ เอ่อ แพร่ ก็น่าสนใจ ไปแพร่ ดีกว่า แบบนี้หรอครับ ฮ่า ๆ
เราหยุดคุยกันหลังเสา หลบกระสุนจากแม่ค้าตลาดหมอชิตใหม่ เพื่อตกลงกันว่า จะเอาเจ้าไหนดี
"เอื้องหลวงทัวร์" เป็นชื่อของจุดขายตั๋วที่ไม่เรียกลูกค้า โดยรวมดูน่าเชื่อถือ เราเลยตกลงว่า ที่นี่แหละ น่าจะนำเราไปถึง เชียงใหม่ได้อย่างโอเคที่สุด เราเดินไปถาม พี่ๆหนักงานเอื้องหลวงทัวร์ ว่า ค่าใช้จ่ายยังไง และรถออกตอนไหนยังไง
"อ่อ น้องไปเชียงใหม่ ใช่ปะคะ ..
พี่เหลือแต่รถปรับอากาศพิเศษนะ 670 บาทต่อคน "
"แล้วรถพี่ออกตอนไหนครับ " ผมถาม
"อ่อ ตอนนี้เลย เนี่ยะ กำลังจะออกแล้ว" พี่เค้าเหลือบไปดู นาฬิกาด้านหลัง แล้วหันมาตอบ
เราตกลงใช้บริการของที่นี้ จ่ายค่าเสียหายเรียบร้อย พี่เค้า วอลไปบอก เจ้าหน้าที่บนรถว่า อย่าเพิ่งออกๆ มีอีก2 คน แล้วก็มีพี่ผู้ชาย วิ่งกระหืดกระหอบมารับ พวกเราไปที่ชานชลา สภาวะตอนนั้น งานด่วนมาก
ทำเอา เราเร่งรีบไปกับพี่เค้าด้วย เราวิ่งตามพี่เค้าไป ที่ชานชลา เพื่อขึ้นรถทัวร์ คันใหญ่ ที่จอดรอท่าอยู่
พอขึ้นมาบนรถ เบาะที่นั่งจะเป็นเบาะที่ดูแล้วคงจะนุ่มน่าดู เราเดินไปหาที่นั่งตามหมายบนตั๋ว แต่ดันมีคุณลุงคนนึง นั่งอยู่บนเบาะของเราซะแล้ว พนักงานต้อนรับ เข้ามาเคลียให้ แล้วบอกว่า เบาะคุณลุงเป็นตัวหลังสุดนะคะ
"เฮ้อออ เหนื่อย !!" นุ้ยบอกผม หลังจากที่เรา ได้ที่นั่งเบาะคู่ ก่อนเบาะตัวหลังสุด
"สนุกตั้งแต่ยังไม่ออกเลยนะ ให้ตายดิ" ผมหัวเราะ นุ้ยยิ้มให้ ผมเลยหยิบกล้องถ่ายรูปเธอมา 1 รูป
ในที่สุด เราก็ได้ออกเดินทาง สักที
แถมการเดินทางครั้งนี้ ผมยังได้มากับผู้หญิงที่ผมรักมาตลอด อีกด้วย !!
ลาก่อนนะกรุงเทพ ....
แล้วก็เดี๋ยวเจอกันนะ เชียงใหม่ ^ ^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น