อากาศหนาวมากเลยตอนนี้ เราเริ่มเห็นแล้วว่าจุดไหนที่ผู้คนไม่หนาแน่น คนที่มาด้วยกันเริ่มเบียดชิดกันเดินเพื่อหลบลมหนาว ที่พัดเข้ามา สองข้างทางเป็นอาคารไม้เก่า เพราะฉะนั้น ลมพัดเข้าช่องตรงกลางได้พอดิบพอดี ตามปรกติเราเดินตลาด หรือ ว้อกกิ้งสตรีท ที่ผู้คนเยอะ มันมักจะร้อน แออัด เบียดเสียด และสร้างอารมณ์หงุดหงิด ไม่มากก็น้อย แต่ตอนนี้ ที่นี่ไม่มีบรรยากาศแบบนั้นเลย อากาศหนาวหนักๆแบบนี้ เหมาะกับการรวมตัวเป็นกลุ่มเดินตลาด ดูของพื้นบ้าน ของฝากที่ระลึก หรือจะเลือกนั่งจิบแอลล์เย็นๆ ที่ร้านบนถนนคนเดินปาย สักร้านก็ดี
ตอนนี้ ผม กับ ยัยนุ้ยตัวแสบ อยู่บนถนนคนเดินเมืองปาย เธอพึ่งจะซื้อหมวกกับถุงมือมาใหม่ ทำให้ดูเหมือนเป็นอาหมวยน้อย มากกว่าหมีขาวตัวเดิม ส่วนผมก็ยังเดินตามไปเงียบๆ พยายามปรับฟิลตัวเอง
" มีนกินหนมปะ " นุ้ยถามผม หลังจากเราเดินมาถึงร้านเต้าฮวย น้ำเต้าหู้ เครื่องดื่มชงร้อน
ร้านนี้เป็นร้านรถเข็น มีหม้อน้ำเต้าหู้หม้อใหญ่ อยู่กลางรถ ส่งควันลอยขึ้นมาท้าทายอากาศหนาว โหลแก้วที่บรรจุผงเครื่องดื่มแบบชงตั้งเรียงราย พวก โกโก้ ไมโล โอวัลติน เนสกาแฟ นมข้นหวาน ชาเขียว ข้างๆร้านมีกระทะทอดใบเขื่องๆ ตั้งอยู่
ขนมที่นุ้ยพูดถึง จะอยู่หน้าร้าน เป็นขนมทอด แบบต่างๆ ซึ่งบางอย่างผมก็ไม่เคยเห็นมาก่อน มีปาท่องโก๋ กับซาลาเปา ที่เรารู้จักกันดี เพิ่งเอาขึ้นมาจากกระทะ ดูกรอบน่ากิน มีปาท่องโก๋แท้ๆ (น้ำตาลทอด) โดนัทชุบน้ำตาลวางเรียงซ้อนกัน ขนมอบสอดไส้สังขยา และขนนทอด อีกหลากหลายรุปร่างแปลกตา ที่ผมไม่เคยเห็นแล้วก็เรียกไม่ถูกด้วย
" ป้า เอา ปาท่องโก๋ 20 บาทคะ " นุ้ยบอกป้าคนขาย ที่กำลังง่วนอยู่กับการชง
" รอเปปนะลูก " ป้าหันมาบอก แล้วให้ยิ้ม
" คิดว่าจะกินอย่างอื่นแปลกๆซะอีก - - " ผมหันไปถามเธอ
" พูดได้แล้วเหร๊อะ !! " นุ้ยบอก ทำเสียงกวนๆใส่
" พูดได้ดิ โตแล้ว พูดได้ตั้งแต่ 2 ขวบละ " ผมเอามือไปเกาะไหล่เธอบ้าง แล้วพูดจากด้านหลัง
" เริ่มพูดมากไปละ ไม่ต้องกิน " เธอเอาหัวเงยขึ้นมาจงใจกระแทก โดนช่วงไหปลาร้าผมพอดี
" โอ๊ะ !! หื้ม แบบนี้ต้องกินให้หมด แทนค่าเสียหาย " ผมบอก
" น่ารักเชียวนะ " ป้ายื่นปาท่องโก๋ มาให้แล้วพูดยิ้มๆ
" ขอบคุณคะ " นุ้ยบอกถึงจะเห็นแต่ข้างหลัง ผมก็ว่าเธอยิ้มอยู่แน่
" ปีนี้ ก็ว่าจะไปขอ แล้วครับป้า ที่บ้านขาดคนเลี้ยงไก่พอดี " ผมบอกป้า ส่งตังให้
" ดี จะเอาไก่ไปกินให้หมดเลย " นุ้ยพูด ป้าได้ยินก็หัวเราะใหญ่
ผมกำลังคิดในใจว่า จะเอาไก่ลงไปกินในน้ำอ่อ... แต่ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวโดนตบ = =!
เราเดินออกมาจากร้านป้าแล้ว ปาท่องโก๋ของป้า อร่อยมาก ไม่ว่าด้วยอากาศหนาวหรืออะไรก็ตาม
ณ ตอนนี้ แป้งทอดในมือเรามันวิเศษจริงๆ เพราะทอดใหม่ มันจึงกรอบมากๆ แป้งข้างในนุ่มๆ เดินกินมาได้เปปนึงก็ได้กลิ่นหอมๆ โชยมา แต่ไกล
กลิ่นหอมที่ว่าเนี่ยะ ไม่ใช่กลิ่นหอมของอาหารนะครับ แต่เป็นกลิ่นหอมอ่อนๆของพวก ดอกไม้ หรือ สมุนไพร กลิ่นไม่แรง เวลาเราสูดเข้าไป พร้อมกับความเย็นแล้ว มันรู้สึกเหมือน กำลังนอนทำสปายังไงหยั่งงั้น
" หอมมั้ย " นุ้ยหันมาถาม
" เอาแก้มมาดิ ^ ^ " ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆ
" กวนตีนละ ได้กลิ่นป่าว " นุ้ยพูดเรียบๆ - - ผมสัมผัสได้ว่าควรเลิกยิงมุขแบบนี้ได้แล้ว
" อื้ม ได้กลิ่นดิ หอมดี " ผมตอบเธอ
ตอนนี้ เรายังมองหาต้นตอของกลิ่นหอมไม่เจอ เดินไปเรื่อยๆกินปาท่องโก๋หมดไปตัวเดียว ทางขวามือเราก็เห็นมัน
ร้านโคมไฟน้ำหอม ที่เปล่งแสงนวลๆ สบายตา มีแผงไม้กั้นฉากสูงขึ้น ด้านนึงของแผงไม้ เต็มไปด้วยโคมไฟที่แขวนเรียงไว้ เป็นลวดลายสวยงาม ด้านล่างมีขวดน้ำหอมวางเรียงราย มีหลายกลิ่นมากๆ พวกเราเดินตามกลิ่น ต๋อยๆ มายังหน้าร้าน ที่มีแม่ค้าสาวสุดสวย (จริงๆนะ) ยืนเรียงน้ำหอมอยู่
" ขายยังไงหรอครับ " ผมแรด เข้าไปถามก่อนเลย - -
" 300 บาทคะ แถมน้ำหอมให้ 2 ขวด เลือกได้เลย " แม่ค้ายิ้ม อร๊ายย น่ารัก >///<
" มีน ไปร้านขายโปสการ์ดกัน " นุ้ยเดินเข้ามาดึงแขนหงึกๆ
" อ้าวไหนว่าหอม ไม่ชอบหรอ ? " ผมหันไปถามเธอ
" อื้ม ก็หอมแหละ แต่อยากได้โปสการ์ด " นุ้ยพูด ไม่ได้หันหน้ามา ยังดึงแขนผม หงึกๆ อยู่
" อ่ะ จร้าๆ โอเค " ผมตอบ เดินตามเธอไป
ร้านโปสการ์ด ที่นุ้ยกำลังลากผมเข้ามา ตกแต่งแนววินเทจสะดุดตา มีโปสการ์ดหลายแบบให้เลือกมากๆ ทั้งที่เป็นรูปการ์ตูน น่ารักๆ หรือ จะเป็นภาพถ่ายสวยๆ แบบโฟโต้กราฟ ก็มี ผมสะดุดตาเข้ากับโปสการ์ดอันนึง เป็นรูปแผนที่เมืองปาย ออกแนวการ์ตูนน่ารัก ก็เลยคิดว่า อยากซื้อกลับไปบ้างจัง
" เฮ้ย อันนี้สวย มีนชอบ " ผมเดินนำเข้าไป หยิบโปสการ์ด
" แหม่ !! เห็นสาวสวยหละ รีบพุ่งเข้าไปเลยนะ " เสียงนุ้ย พูดมาจากด้านหลัง
" หะ ... สาวอะไร ? ที่ไหนอะ " ผมหันมาพูดกับเธอ มองซ้าย มองขวา -*- ไม่เห็นมีใครนี่หว่า
" เออ ๆ ช่างเห๊อะ " นุ้ยบอก แล้วหยิบโปสการ์ด ในมือผมไปดู
อ๋อ !!!!!!! คิดช้าตลอดอะ มีน -*-
" อ๋อๆ ร้านปะกี้อะนะ " ผมมองเธอ แล้วพูด นุ้ยไม่ตอบ เธอกำลังพิจารณา โปสการ์ด ในมืออยู่
" ก็สวยดีนี่ น่ารักดี " เธอคงหมายถึง รูปการ์ตูนในโปสการ์ด
" ไม่สวยหรอก นุ้ยสวยสุดแล้ว " ผมบอก แต่ไม่ได้พูดถึงโปสการ์ดหรอกนะ ^ ^
สรุปแล้วเราก็ได้โปสการ์ดมาคนละใบ แต่ลายเดียวกัน ซึ่งทั้ง 2 ใบ ไม่ได้ถูกส่ง แต่ถูกเก็บไว้ในกระเป๋า กล้อง ร้านนี่สวย บรรยากาศดี เราเลยถ่ายรูปมาอีกหน่อย ก่อนจะเดินกลับไปที่รถเพื่อกลับที่พัก
.............................................................................................................................................
โห๊ะๆ มาช้า ขออภัย ตอนหน้าคงฟิน กันนะผมว่า ^ ^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น