บันทึกถึงเมือง ปาย ตอนที่ 2

จนเมื่อเราจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยไปแล้ว   ต่างคนก็ต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง  
ผมไปเป็นสโตร์อยู่ที่บริษัทๆนึง    นุ้ยก็ไปเป็นผู้ช่วยพยาบาล  เรายังได้ติดต่อกันบ้างนะ  เจอกันบ้าง  เพราะเรา ยังพักและทำงานอยู่ใกล้ๆมหาลัย

     ซึ่งตอนนี้ผม มีแฟนแล้ว >..<   เธอน่ารัก และเป็นนักเที่ยว[กลางคืน] ตัวยง  เธอติดเพื่อนมากๆ
ความจริงผมก็เจอเธอ ตอนผมไปเล่นดนตรีพิเศษที่ร้านๆนึง
แรกๆ เรามีเวลาให้กันเว่อร์ๆ  จนผมลืมผู้หญิงเสียงเป็ดที่อยู่ในหัวใจมาตลอด 2 ปีไปเลย
เราคบกันได้ 3 เดือน ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป  เธอออกเที่ยวเหมือนเคย  ติดเพื่อนเหนือสิ่งอื่นใด   ไม่สนใจใยดีผม  และโดยรวม เพื่อนๆเธอก็ไม่ค่อยชอบผมเสียด้วยสิ  
     ณ เวลานั้น   ผมเริ่มรู้สึกแย่กับการเปลี่ยนแปลง ที่เกิดขึ้น  มันเหมือนฝันหวาน  ที่ถูกเอาน้ำราดให้ตื่น  มันทั้ง กระอัก กระอั้วน กลืนไม่เข้า คายไม่ออก  ผมเฝ้าถามตัวเองว่า  นี่คือรัก แน่หรอ ?

   มีอยู่วันนึงผมขับรถออกไปที่ชายหาดคนเดียว  เพื่อพักจากเรื่องหัวใจ ก็มีโทรศัพท์ สายนึงเข้ามา
โทรศัพท์สายนี้แหละ  นี่มันทำให้ผมต้องออกเดินทาง  ไปสู่เมืองแห่งฝัน เป็นครั้งแรก

" มีนอยู่ไหน !! "
เสียงเล็กๆคุ้นหูของเธอถามผม   แปลกที่ผมเข้าใจความหมายของคำว่า  มีนอยู่ไหน ได้ดี   คงเพราะเธอได้ยินเสียงคลื่นลมทะเลหละมั่ง

"หวัดดี นุ้ย   คิดถึงเธอจัง ให้ตายดิ"
เชื่อมั้ย แค่ได้ยินเสียงนุ้ย  เหมือนน้ำตาทั้งหมดในตัว มันอยากจะไหลออกมาตรงนั้น ซะให้ได้

"เป็นอะไร  ทะเลาะกันอีกแล้วหรอ"

"อื้ม  เรื่องเดิมๆ  ปัญหาเดิมๆ  เบื่ออะ   อยากหนีไปสุดขอบโลกเลย "
ผมบอก

"อื้ม  นุ้ย ก็เบื่อที่นี้มากเลยตอนเนี่ยะ  แฟนเก่านุ้ยมันมารังควานไม่จบซักที " เธอบอก
"มีน  เราไปเที่ยว ปาย กันมั้ย ?"

เหมือนว่าผม ไม่ได้คิด จริง ว่าเธอ ชวนจริง  เพราะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราคุยกันเรื่องไปเที่ยวปายบ่อย  แต่มันก็แค่ลมๆแล้งๆ

"เออ........... ชวนแบบเนี่ยะตลอด อะ ไม่เห็นจะได้ไปจริงๆซะทีเลย"
ผมบอกเธอบ้าง

"จะไปมั้ยหละ   ถ้าไปพรุ่งนี้มารอนุ้ยที่  โรบินสัน "
นุ้ยบอก

"เอาจริงปะเนี่ยะ"
ผมถาม

"เออ รอบเนี่ยะ ไปแน่ !!
ดูเส้นทางไว้เผื่อด้วยนะ  ว่าจะขึ้นรถตรงไหน รอบไหน ยังไง  หนังสือมี ไม่ใช่หรอ ?"
นุ้ยบอก เสียงออกประชด นิดๆ

"อ่ะ  ได้ๆ  แต่ถ้าพรุ่งนี้ไป  แล้ว ไม่มานะ  มีนจะหนีไปคนเดียว"

  สิ้นสุดการสนทนานี้  ใจนึงผมโครตตื่นเต้น ที่จะได้ไป   อีกใจนึงแล้วแฟนเราหละ เราจะบอกเค้าว่าไง?
ผมขับรถกลับบ้าน ในใจคิดไม่ตก ว่า มันจริงเหร๊อะ ที่จะได้ไป   แล้วถ้าเจือกได้ไป ขึ้นมา  ทางเราหละจะทำยังไง   เรื่องเงินอีกหละ  โอ็ยยยยยยย.....   มันไม่ได้ง่าย ขนาดนั้นนะแม่คุณ  บทจะชวนก็ชวน  เจอหน้าจะทุบสักที !!