" เฮ้อออ.....~ " นุ้ย โดดขึ้นไปบนเตียงนอนแผ่ เหมือนอย่างเคย
" นอนเลยได้มั้ยอะ เดี๋ยวตื่นเย็นทีเดียว " นุ้ยซุกเข้าไปในผ้าห่ม แล้วส่งเสียงออกมา
" อะๆ แล้วแต่ นะคะ..... จะนอนก็ได้ แต่อดถ่ายรูป " ผมวางสัมภาระทั้งหลายลง แล้วบอกเธอ
" อยากถ่าย.... อยากนอนด้วย อะ " นุ้ยทำเสียงงอแง
" งั้นก็ นอนถ่ายไป.... เดี๋ยวมีนใส่ CG ให้ ..ดีเมะ อยากได้ที่ไหนหละ กำแพงเมืองจีนก็ยังได้ " ผมบอกประชด
" ไอบ้า งั้นจะมาทำไมหละเนี่ยะ " นุ้ยตอบ พลิกหันตัวกลับมาหาผม
" นั่นสิ จะมาทำไมหละ โอ๊ !!! มาแล้วก็นอน. " ผมตอบ แล้วนั่งลงบนเตียง หันหลังให้เธอ
" ไอมิ๊นน !!! บ้า" เธอส่งเสียง แล้วทุบ ป๊าบ !! เข้าที่กลางหลังผม ไม่เจ็บหรอกครับ แรงเธอหยั่งกะมด
" หาเรื่องอ่อ~ " ผมหันกลับไปหาเธอ แยกเขี้ยวใส่ นุ้ยมุดตัวหดกลับเข้าไปใต้ผ้าห่ม โผล่ตาออกมา
ผมเลยโดด ขึ้นไปบนเตียง เอาผ้าห่มกดคลุมตัวเธอไว้ แล้วหยิบหมอนมาฝาดเบาๆ ไปสัก 2 - 3 ที
" อ๊อยยยย...รังแก.. ไอบ้า ออกไปเล๊ยย " นุ้ยร้อง ผสมเสียงหัวเราะ คิกคัก
ผมคลายมือ ออกจาก ผ้าห่มที่กดไว้บนหัวนุ้ย พอปล่อยเท่านั้นแหละ ยัยลิงแสบก็โดดขึ้นมาเอาผ้าคลุมหน้าผมแทน แล้วนั่งทับหน้าอกผมไว้
" แกล้งใช่มั้ยฮะ.. " นุ้ยบอก แล้วเอาหมอนตีผมคืนบ้าง... สำหรับผมมันไม่แรงเท่าไหร่ แต่คาดว่าเธอคงใส่เต็มเหนี่ยวแล้วหละ - -
" โอ๊ยๆ ฮ่าๆ เจ็บ จังเลยยยย ~ " ผมเอามือมากันหน้าไว้
" กวนตีนอ่อ.. ~ " นุ้ยร้องบอก แล้วซัดหนักกว่าเดิม
" โอ็ยๆ... พอยังอะ จั๊กกะจี้ " ผมหัวเราะ แล้วตอบเธอไป ความจริง ผมเริ่มหนักแล้วแหละ
" อีบ้า ไอทุเรศ ไอหน้ามึน ไอ....ไอ... ฮึ่ยย " นุ้ยว่าผมเป็นชุด มือก็ฟาดไม่หยุด -*- โกรธอะไรนักเนี่ยะ
" หมั่นเขี้ยวเค้าอะดิ๊ ~ " ผมพูดเชิงกวนๆ แหย่ไปอีก
" ตาย !!..... ไป !!!...... เลย !!..... " นุ้ยบรรจงฟาด เน้นๆ 3 ที แล้ว เอาหมอนกดลงมาที่หน้าผม
ในหนังไทย เวลาคุณเห็นว่าคนร้ายจะฆ่าใครสักคนบนเตียงจะเอาหมอนอุดจมูก..ซึ่งความจริงแล้ว ทำไม่ได้นะครับ = = แหม่ หายใจสะดวกเลยหละ หมอนหอมด้วย 555+
หลังจากเอาหมอนกดลงมาที่หน้าผมแล้ว นุ้ยเงียบเสียงไป ผมรู้สึกได้ถึง น้ำหนักตัวที่ทิ้งลงมา แขน2 ข้างของเธอวางอยู่ข้างๆหูผมทั้ง 2 ข้าง ถ้าไม่มีหมอนขวางอยู่หละก็ ตอนนี้ หน้าผากเราคงกำลังชนกันอยู่
ผมเองก็นิ่งไป.... ใจเต้นระรัว อย่าทำแบบนี้เลยนะคนดี แค่นี้ ฉันก็หลงเธอจนจะบ้าอยู่แล้ว ใครจะเข้าใจว่าฉันรู้สึกยังไง ผมอยากจะรักเธอ... อยากจะรักเหลือเกิน แต่ "ทำไม่ได้"
" โอยย.~~ " ผมร้องเบาๆ ทำลายบรรยากาศเงียบ
" หนักมั้ยคะ ? " นุ้ยพูดเบาๆ ทำเสียงยียวน
" เหมือนโดนลูกหมูสัก 10 ตัว ทับอะ " ผมตอบเรียบๆ
" 10 ตัวเลยอ่อ " นุ้ยถาม แล้วลุกออกจากตัวผมไป .... เฮ้ออ โล่ง
" ฟู้ววว คิดว่าจะตายซะแล้ว " ผมพูดแล้วลุกขึ้นนั่ง นุ้ยนั่งอยู่ข้างๆ ตรงที่นอนตัวเอง
" กี่โมงแล้ว ๆ " เธอถาม
" โห่วว จะบ่าย 2 แล้ว " ผมบอกเธอ บอกปุ๊ป นุ้ยก็ ลุกพรวด ออกจากเตียงทันทีเลย
" ไปๆ ถ่ายรูปๆ เดี๋ยวไม่ทันเย็นอีก " นุ้ยบอก อ้อมเตียงมาด้านข้างผม แล้วดึงแขน
" อะ จร้า ๆ ไปคะๆ ทราบแล้วว... " ผมลุกจากเตียง หยิบเสื้อยืดแล้วออกมาเปลี่ยนข้างนอก รอนุ้ยเปลี่ยนเสื้อ แล้วก็ล็อคห้อง ออกเดินทาง
เราผ่านเส้นทางเดิม เพื่อไปยัง กองเลน ที่อยู่เลย Coffee in love ไปนิดหน่อย น่าแปลกที่เราก็ผ่านเมืองปาย ผ่านตลาด ผ่านไปรษณีย์ บ่อยๆ แต่ไม่รู้สึกเบื่อนะ กลับรู้สึกว่าชอบ ชอบมากขึ้นๆ ไปซะอีกด้วยสิ
ร้าน Coffee in love มีผู้คนหนาตา นักท่องเที่ยวรู้กันได้ยังไงนะว่า ว่าอากาศจะเริ่มหนาวกันช่วงไหน พอหนาวปุ๊ป ก็มากันปั๊ป เก่งจริงๆ ผ่านมาได้เปปเดียว ก็ถึงกองเลน อยู่ขวามือ ก่อนขึ้นเนินเขาครับ
กองเลน หรือเธอฝรั่งเรียกกันว่า ปายแคนย่อน (Pai Canyon) อยู่ห่างจากปายประมาณ 7 กิโลเมตร ตั้งอยู่ที่ ทางหลวงหมายเลข 1095 ปาย - แม่มาลัย บริเวณกิโลเมตรที่ 88 ครับ
ที่นี่เกิดจากหน้าผาหินสูง ที่ถูกสายลม แสงแดด และน้ำฝนกัดกร่อน จนทำให้เกิดทิวทัศน์คล้ายๆกับ แพะเมืองผี ที่ จ.แพร่ แต่คำว่ากองเลนไม่ได้มากจากกองขี้เลนนะครับ "กอง" เนี่ยะเป็นภาษาเหนือ แปลว่า เส้นทางสัญจร. ส่วน "เลน" นั่นแปลว่าตะกวด ครับ สองคำจึงหมายถึง "เส้นทางขนาดเล็กที่ตะกวดใช้สัญจร" หื้ม ภาษาเหนือเค้าหละนะ
เราจอดรถข้างๆ ป้ายกองเลน เลย น่าแปลกที่ตรงนี้ ไม่เห็นมีนักท่องเที่ยวมากซักเท่าไหร่ ด้านหลังป้ายกองเลน มีร้านกระเป๋าสะพายข้าง สีสัน ลวดลายเจ็บๆ อยู่ ร้านนึง ด้านในก็ขายเครื่องดื่มเย็นด้วยนะ สำหรับให้คนที่มาเหนื่อยๆ ซื้อมาจิบ แก้กระหายได้
" ตรงนี้ ไม่ค่อยมีคนเลย " นุ้ยบอกผม จากที่ดูรถมอเตอร์ไซต์จอดอยู่ มี แค่ 3 คัน รวมของเราด้วยแล้ว
" จะได้ไม่ต้องเบียดกันไง ไม่ดีหรอ " ผมถามนุ้ย ก่อนเราจะเดินขึ้นเขาไปด้วยกัน
กองเลน อยู่สูงขึ้นไปบนเนินเขานะครับ เราจอดรถแล้ว จะต้องเดินขึ้นไป อีก จากที่กะๆ ความสูง ก็น่าจะสัก 200 - 300 เมตร เมื่อก่อนเห็นว่า เป็นทางดิน ลูกรังล้วนๆ แต่เดี๋ยวนี้ เป็นทางปูนสลับขั้นบันไดสวยงาม เดินสบาย มีราวจับกันพลาดด้วย
" โอ๊ย.... เหนื่อยแล้วอะ " นุ้ยบอก หลังจาก เราเดินกันขึ้นมาได้ สัก 100 เมตร
" ครึ่งทางแล้ว ตัวแสบ ~ " ผมบอกเธอ แล้วหยุดรอ
" ฮืมม ~ " นุ้ยงอแง นั่งลงกับพื้นบันได
" งอแง หรอเราอะ " ผมบอก เดินไปขยี้ผมเธอนิดๆ
" ก็มันสูงอะ ชันด้วย ปวดเท้า " นุ้ยบอก ก็ไม่แปลกหรอกนะ เราไปเดินซนกันรอบตัวเมืองปาย มาแล้วนี่
" ให้ขี่หลังเอามั้ย " ผมถาม มองหน้าเธอ
" ไม่เอาอะ เดี๋ยวหงายหลัง ตกลงไปแน่ๆ " นุ้ยตอบ ซึ่งก็จริง ทางมันชันเกินกว่าจะมาทำตัวสวีทนะครับ !
" ปะ งั้นเดินต่อ เดี๋ยวลงไป ค่อยซื้อน้ำกินกัน " ผมบอกนุ้ย ประจักษ์แน่แล้วว่า ทำไมมีร้านน้ำ ด้านล่าง
สภาพตอนนี้คือ ผมเดินนำขึ้นมาก่อน นุ้ยเกาะไหล่ผมไว้ เหมือนเด็กเล่นรถไฟ เชื่อเลยว่าถ้าทางไม่ชัน เธอโดด ขึ้นหลังผมแล้วแหละ
ผ่านมาอีกพักเดียว ก็จะถึงยอดเนินแล้ว ความจริง ก็สูงนะ แต่ไม่มาก เท่าที่คิดครับ เดินชิลๆ เปปเดียวก็ถึง แต่ไม่ไปซนที่อื่นมาจนแรงหมดแบบพวกเรา
ปายแคนย่อน ตอนเวลา ประมาณ บ่าย 2 แก่ๆ ลมพัดเสียงดังหวิวๆ ทิวทัศน์โดยรอบ มองเห็น เขาลูกน้อยใหญ่ ลดหลั่น สลับกันไปมา จุดที่เรายืนจะเห็น ทางดินที่ถูกลมเซาะ ซะจนคดเคี้ยวไปมา ทางดินพวกเนี่ยะ มองเผินๆ เหมือนว่า ถ้าเรา ก้าวเดินไปบนนั้น มันจะพังทลายลง แล้วเราคงร่วงลงไปแน่ๆ เลย -*- แต่ว่าความจริงมันเดินได้นะครับ ผมจินตนาการสูงไปเอง
ตรงนี้ มี นักท่องเที่ยวหนุ่มสาว คู่นึง มองทีแรก ก็คิดว่าน่าจะเป็นคนจีนแน่ๆ ฝ่ายหญิงกำลังถ่ายรูปฝ่ายชาย อย่างเอาเป็นเอาตาย (ท่าทางเค้าเป็นงั้นจริงๆ นะ _ _! ) ส่วนฝ่ายชาย ก็ พยายามเรียกฝ่ายหญิงเข้าไปถ่ายบ้าง พวกผมค่อยๆเดิน ตรงไปที่เก้าอี้ ห่างจากคนคู่นี้ นุ้ยนั่งลงพักชมวิว แล้วนักท่องเที่ยวชาวจีนก็เดินเข้ามา
" อ่า.... ขอโทษคะ ช่วยถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหมคะ " เธอเดินเข้ามาหาผม แล้วพูด สำเนียงขอกเธอมีสำเนียงจีนๆ ติดอยู่มากเลย แต่ก็ พูดไทยชัดในระดับนึง
" อ่อๆ ได้ครับๆ " ผมวางสัมภาระไว้กับนุ้ย แล้วเดินไปถ่ายรูปให้ทั้งคู่ กล้องที่เค้าใช้เป็นกล้องดิจิตอลทั่วไป
" เอาอีกรูปก็ได้ครับ เผื่อ รูปเมื้อกี้ไม่ดี " ผมบอก ชูนิ้วชี้ขึ้นด้วยเพราะฝ่ายชายทำท่า งงๆ
" ขอดูหน่อย นะคะ " สาวชาวจีน (รึเปล่า ?) ซึ่งตอนนี้ผมไม่แน่ใจนักว่าจีน เข้ามาขอดูรูปในกล้อง แล้วเธอก็เดินเอารูปไปให้แฟนดูด้วย หัวเราะกัน คิกคัก
ตอนนี้ผมก็เลย เดินกลับไปหานุ้ย ที่กำลัง เอากล้องมาถ่ายวิว อยู่เงียบๆ คนเดียว ภาพตอนนี้สวยจัง หญิงสาวตัวเล็กในเวิ้งเขา ลมหนาวโชย
" อ่า.... ให้ฉันถ่ายรูปให้ไหมคะ " เสียงที่เปล่งสำเนียงจีน ดังมาจากข้างหลังผม นุ้ยหันมามอง
" อ่อ.... ไม่เป็นไรครับ ๆ " ผมหันกลับไปบอกเธอ
" อ่า ไม่ต้องเกรงใจคะ มาสิ ~ " เธอบอก แล้วยิ้มให้นุ้ย นุ้ยส่งกล้องให้เธอแต่โดยดี
" เอาน่า เรายังไม่มีรูปคู่เลย " นุ้ยกระซิบบอกผม แล้วเราก็เก็บรูปคู่รูปแรก ของการเดินทาง ได้ที่กองเลน
" ขอบคุณมากครับผม " ผมรับกล้องจากสาวชาวจีนมาแล้วดูรูป
" เป็นแฟนกัน หรอคะ ~ " สาวชาวจีนถาม ผมกับนุ้ยมองหน้ากันขวับ
" เป็นเพื่อนคะ เพื่อน เพื่อน เฟรน ๆ " นุ้ยตอบ
" มาเที่ยวกัน 2 คน หรอคะ " สาวจีนถามต่อ.. เอ็ะ !! แลขี้สงสัยจังเฮ้ย = =a
" อ่อ ครับผม มากัน 2 คน " ผมตอบแล้วยิ้มให้เธอ
" ชั้นก็มา 2 คนคะ... " เธอบอกแล้วมองหน้าแฟนเธอ ที่ยิ้มให้
" ขอให้สมหวังนะคะ lovely คะ " เธอบอก หนุ่มตี๋แฟนเธอยิ้มใหญ่เลย แล้วพวกเค้าก็เดินลงบันไดไป
หื้มมม... ขอบคุณนะครับที่อวยพร คุณกามเทพสาวชาวจีนขี้สงสัย พอพวกเค้าเดินออกไป ผมก็เลยคว้ากล้องขึ้นมา ยิงนก ยิงไม้ ยิงหินไปซะงั้น ไร้คำใดจะเอ่ย.... ก็จริงที่เค้าคิดแหละ เพื่อนกัน มากัน 2 คน หนุ่มสาว ใครจะไม่คิด
" มีนมาถ่ายรูป " นุ้ยเรียกผม ผมหันกลับไปยิ้มให้เธอ
ความจริงตอนนี้เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วนี่ ผมคิดไปพลาง มือกับตา ก็ถ่ายรูปนุ้ยไปพลาง ตอนนี้ฉันก็มีความสุขที่สุดแล้วหละ ปายที่มีเธอ ก็คงไม่มีอะไรจะสุขกว่านี้แล้ว
นุ้ยเอากล้องมาถ่ายผมบ้าง แปลกที่รอบนี้ ผมเขินแฮะ เวลาเธอยกเลนส์ขึ้นมาส่องที่ผม ทำไมกันน๋า ~
..................................................................................................................................................................
ยัยตัวแสบ 2นิ้วน่าร๊ากกก เว่อร์ๆ
ตอบลบ